domingo, 25 de janeiro de 2015

TOMAMOS A PALABRA

Algunhas das lectoras da sección do club de 2º ESO toman a palabra e escriben sobre a última lectura que fixeron, Unha estrela no vento, de Ledicia Costas.

Guiádevos por elas...

A min o que máis me gustou deste libro e o que máis me impresionou foi o personaxe de Abel. Encantoume cando na parte final lle di a Miguel, seu curmán, que se ía á pelexa que estaba convocada tería que coidalo e así non pelexaría. Esa parte foi preciosa, dadas as características tan peculiares de Abel. Creo que foi un dos mellores libros que lin.

Lucía Veiga Veres

Ledicia Costas no libro Unha estrela no vento fai que te metas de cheo na historia e que ao final sintas tristeza por Abel e incluso chegues a chorar.
Ten un final moi curioso, xa que case todos os libros che pintan a vida coma se fose de cor rosa cando o certo é quea vida ten momentos grises e o final pode ser malo.
Neste libro podemos ver algo que agora é moi común como é a falsidade dos amigos.
Gústame que Ledicia escribise o libro cando era nova porque é un punto de vista que eu podo compartir.
Un libro moi recomendable!
Lucía Olmedo Velo

 
A miña opinión sobre Unha estrela no vento é de 10!
É un libro fantástico xa que te introduces nel, na súa trama, como se che estivese a pasar a ti.
Foi unha lectura triste, emocionante, divertida e sinxela. Cada capítulo engánchaba máis e máis.
É un libro fabuloso!
María Rodríguez Fernández


A min pareceume unha historia moi entretida. Parece real!
Enganchoume moito, encantoume. Mais gustaríame que houbese un segundo libro onde Reina e Miguel casaran e tiveran un fillo ao que lle chamaran Abel en recordo do seu primo falecido.
O Bruto é un dos peores personaxes do libro, xunto co pai de Miguel. O Maqui é, en palabras non moi afinadas, un "cabrón", por non lle chamar outras cousas.
Xoan é un moi bo amigo, xunto con Martiño e Bernabé, que me parece un excelente barman; Reina é perfecta, unha moza moi agradable que, queda claro, non ter por que ser mala persoa polo feito de ser xitana.
Á fin, este libro pareceume máis que marabilloso!

PD: A profesora de literatura era unha augafestas e tiña un certo parecido con María :-)

Julián Fuentes Cancela

Sem comentários:

Enviar um comentário